■.அறிமுகம்
இலங்கையின் கிழக்கு மாகாணம், குறிப்பாக அம்பாறை மாவட்டம், தமிழர் வரலாற்றில் மிகக் கொடூரமாகவும், பயங்கரமாகவும் இடம்பெற்ற இனவாத வன்முறைக் கொலைச் சம்பவங்களுக்கு சாட்சியாக அமைந்தது. உயிர்வாழ்ந்தோர்களின் சாட்சியங்கள், உள்ளூர் ஊடகவியலாளர்கள் மற்றும் மனித உரிமை செயற்பாட்டாளர்களின் ஆவணப்படுத்தல்கள் இருந்தபோதும், வீரமுனை, மல்வத்தை, திராய்க்கேணி போன்ற பகுதிகளில் நடைபெற்ற படுகொலைகள் பொதுமக்கள் நினைவிலும், உலக வரலாற்றிலும் முற்றிலும் மறக்கப்பட்டவை. இக்கட்டுரை, 1990ம் ஆண்டு ஜூன் முதல் செப்டம்பர் மாதம் வரையிலான காலப்பகுதியில், அம்பாறை மாவட்டத்திலிருந்து தமிழர்களை முற்றிலுமாக நீக்குவதற்கான திட்டமிட்ட இனப்படுகொலைப் பணியை வரலாற்று ஆதாரங்களோடு விரிவாக அலசுகிறது.
■.வரலாற்றுப் பின்னணி மற்றும் அரசியல் சூழ்நிலை
இலங்கையின் வடகிழக்கு பகுதிகளில் பெரும்பான்மையாக வாழ்ந்த தமிழர்கள், தமது மொழி, மதம், பண்பாடு மற்றும் அடையாளத்தை பாதுகாக்க நெடுந்தொலை போராட்டங்களை மேற்கொண்டனர். தமிழர் விடுதலைக்காகத் தொடங்கிய இயக்கங்கள், 1980களில் தீவிரமடைந்தபோது, அரசுக்கு ஒத்துழைக்கும் சில முஸ்லீம் குழுக்கள் தமிழர்களுக்கு எதிராக ஆயுதமேந்திக் களமிறங்கின. இந்நிலையில், தமிழ் மக்களை இடம்பெயரச் செய்தல், அவர்களின் நிலங்களை கைப்பற்றல் மற்றும் ஜனநாயக உட்பட்ட வாக்குரிமைகளை தகர்க்கும் நோக்குடன், 1990ம் ஆண்டு ஆரம்பத்தில் இருந்து தமிழர் கிராமங்கள் முற்றுகையிடப்பட்டன.
■.வீரமுனை படுகொலை: திட்டமிட்ட அழிவின் ஆரம்பம்
1990ம் ஆண்டு ஜூன் 20ம் தேதி, கொண்டவெட்டுவான் இராணுவ முகாமிலிருந்து வந்த முஸ்லீம் ஊர்காவல் படையினரால் வீரமுனை, வளதாப்பிட்டி, வீரச்சோலை போன்ற தமிழ் கிராமங்கள் முற்றுகையிடப்பட்டன. மக்கள் அனைவரும் வீரமுனை பிள்ளையார் கோவிலுக்குள் சென்று தஞ்சம் புகுந்தனர். அங்கு 56 ஆண்கள் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டு, அவர்களது உறவினர்களின் கதறல்களையும் பொருட்படுத்தாமல், சம்மாந்துறை மலைக் காட்டில் சுட்டுத் துனித்துப் பின் எரிக்கப்பட்டனர்.
■.பின்னூட்டப்பட்ட படுகொலைகளின் தொடர்ச்சி
இச்சம்பவத்திற்கு பின், 29ம் தேதி மீண்டும் இராணுவ உதவியுடன் தாக்குதல் நடத்தப்பட்டது. வீரமுனை, சவளக்கடை, மல்வத்தை, வளதாப்பிட்டி உள்ளிட்ட பகுதிகளில் பலர் சுட்டுக் கொல்லப்பட்டனர். சவளக்கடை முகாமுக்குச் செல்ல முயன்ற மக்கள் தடுக்கப்பட்டு 18 பேர் வெட்டிக் கொல்லப்பட்டனர். மறு நாள் 25 பேர் வீட்டுக்குள் இருந்தபடியே சுட்டுப் படுகொலை செய்யப்பட்டனர். பெண்கள் பாலியல் வன்புணர்வுக்கு உட்படுத்தப்பட்டு கொல்லப்பட்டனர். குழந்தைகள் துண்டுண்டாக வெட்டப்பட்டனர்.
■.திராய்க்கேணி மற்றும் சுற்றியுள்ள கிராமங்களில் படுகொலைகள்
1990 ஆகஸ்ட் 6ம் நாள் திராய்க்கேணி கிராமத்தில், முஸ்லீம் ஊர்காவல் படையினரின் உதவியுடன் 47 தமிழர்கள் வெறித்தனமாக படுகொலை செய்யப்பட்டனர். இதற்குப் பின்னர் மட்டக்களப்பில் சத்துருக்கொண்டான், பிள்ளையாரடி, திராய்மடு போன்ற பகுதிகளில் இருந்து அழைத்துச் செல்லப்பட்ட 198 தமிழர்கள் படுகொலை செய்யப்பட்டனர்.
■.மலைவெட்டி மற்றும் அகதி முகாம்களில் வன்முறை
மல்வத்தை பகுதியில் 30 பேர் பலாத்காரம் செய்யப்பட்டு கொல்லப்பட்டனர். ஆகஸ்ட் 12ம் நாள், வீரமுனை அகதி முகாமில் புகுந்த முஸ்லீம் குழு, ஆலய பரிபாலகர் தம்பிமுத்து சின்னத்துரை உட்பட 14 பேரை வாள்களால் வெட்டி கொன்றது. பலர் படுகாயமடைந்தனர்.
■.அரசின் மீள்பார்வை தவறும் நிலை
இச்சம்பவங்களில் இலங்கை அரசாங்கமும், அதன் பாதுகாப்பு அமைப்புகளும் நேரடியாகவோ, மறைமுகமாகவோ ஈடுபட்டிருந்ததற்கான சாட்சிகள் உள்ளன. பல படுகொலைகள் இராணுவ முகாமுகளின் அருகாமையில் அல்லது தங்கள் கண் முன்னிலையில் நிகழ்ந்திருக்கின்றன. ஆனால் இதுவரை எந்த வழக்குகளும் முழுமையாக விசாரிக்கப்படவில்லை.
■.வெளிப்படையான இனஅழிப்பு மற்றும் மக்கள் நிலவியல் மாற்றம்
வீரமுனை, வளதாப்பிட்டி, சம்மாந்துறை உள்ளிட்ட பகுதிகளில் 1600க்கும் மேற்பட்ட வீடுகள் முற்றாக எரிக்கப்பட்டன. நூற்றுக்கணக்கான தமிழ் குடும்பங்கள் நிரந்தரமாக இடம்பெயர்ந்தன. இன்று அந்தப் பகுதிகள் பெரும்பாலான முஸ்லீம் மக்களால் வசிக்கப்படும் நிலையில், தமிழர்கள் பூரணமாக அகற்றப்பட்டுள்ளனர்.
■.நீதிக்கான தேடல் மற்றும் வரலாற்று பங்கீடு
இக்கட்டுரை, வெறும் வரலாற்றுச் சாட்சிகளுக்காக அல்ல; மறைக்கப்பட்ட உண்மைகளை வெளிச்சத்தில் கொண்டு வருவதற்காகவும், இலங்கையின் தமிழ் மக்களின் நீதிக்கான தேடலை ஆதரிப்பதற்காகவும் எழுதப்பட்டுள்ளது. இது, சர்வதேச மனித உரிமை அமைப்புகளின் கவனத்திற்கு கொண்டு செல்லப்பட வேண்டிய விடயம்.
■.முடிவுரை:
1990களில் அம்பாறை மாவட்டத்தில் இடம்பெற்ற தமிழர் படுகொலைகள் ஒரு திட்டமிட்ட இனஅழிப்பின் பகுதி. இது ஈழத் தமிழரின் ஒருங்கிணைந்த அடையாளத்தை அழிக்கும் ஒரு வழிநடத்தப்பட்ட செயல். இந்நிகழ்வுகள் முற்றிலும் மறக்கப்படக்கூடாது. இவை வரலாற்றில் பதிவு செய்யப்பட வேண்டும். இனநூறு ஆண்டுகளுக்கும் பின்னாலும் தமிழர்கள் தங்கள் இழப்புக்களையும், துயரங்களையும் நினைவுகூர வேண்டும். காரணம் – உண்மை மறைக்கப்பட்டால், இனிய வெறியோடே அது மீண்டும் திரும்பும்.
